Thursday, January 29, 2015

ഇന്നലെ ഇന്ന്


ഇന്നലെ  മുഴുവൻ  പാവലിന്റെ പൂവ്  എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും  ദു:ഖിപ്പിക്കുകയും  ചെയ്തു.   പൂ വിരിഞ്ഞതിലുള്ള  സന്തോഷം , തന്റെ പ്രതീക്ഷകൾ  ഉണർ ത്തിയതിന്റെ  നന്ദി ,  ആ ഇളം  മഞ്ഞ പൂവിനു  മാത്രം .
ജനലഴികളിലൂടെ  പാവലിന്റെ  തണ്ട് ,  അന്നദാതാവിനെ  അന്വേഷിച്ചു  പുറത്തേക്ക്  നീണ്ടപ്പോൾ   താൻ തടഞ്ഞില്ല.   എന്റെ ജനൽ  കൂട്ടിൽ  നിന്ന്  രക്ഷപെടട്ടെ  എന്നേ  കരുതിയുള്ളൂ.   എന്നാൽ ഇന്ന്  അതിൽ  പൂ വിരിഞ്ഞപ്പോൾ   അതും എന്റെ കൂടിനു പുറത്ത്,  എന്റെ കൈകൾ ക്ക്  എത്തി  പെടാൻ  പറ്റാത്തിടത്തു ,  എന്നാൽ എന്റെ  കണ്ണുകൾ
 എത്തുന്നിടത്തുമായപ്പോൾ  തനിക്കു  വേവലാതിയായി.   എങ്ങിനെ  ആ മഞ്ഞ നിറം  തന്റേതു  മാത്രമാക്കും  എന്ന ചിന്ത  വളരെയധികം  അലട്ടി.       പൂ എന്റെ സ്വന്തമാക്കുന്നതിനിടെ  ചെടി  നശിക്കാനുള്ള  സാധ്യതയുള്ളതിനാൽ  ,സ്വന്തമാക്കണ്ട  എന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തിക്കാൻ  മനസ്സിനെ  തയ്യാറാക്കി,  ഞാൻ വിജയിച്ചു.    സമാധാനത്തോടെ  തളർ ന്നു  ഉറങ്ങി ,   നേരം  വെളുത്തപ്പോൾ  ആദ്യം ഓടിയത് ,   ജനൽകൂടിനരികിലേയ്ക്കു ,  മഞ്ഞ നിറം കാണാതെ  താൻ തളരാൻ  തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്  ഒടിഞ   ഒരു തണ്ട്  കണ്ണിൽ   പെട്ടത്.  സന്തോഷിക്കാനും  ദു:ഖിക്കാനും  കഴിഞ്ഞില്ല........