ഓരോ വൃദ്ധർ പഴിചാരപെടുംമ്പോഴും ഒഴിവാക്കപെടുമ്പോഴും വൃദ്ധസദനങ്ങളിലും വഴിയോരങ്ങളിലും ഉപേക്ഷിക്കപെടുമ്പോഴും യൗവ്വനം അന്ധത ബാധിച്ച കണ്ണുകളിലെ തെളിച്ചത്തെ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടാവണം. വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ നഷ്ടപെടുമ്പോൾ യൗവ്വനം ഓർമ്മകൾ ചേർത്തുവയ്ക്കുന്നു . അമ്പുകളിൽ വിഷം തേയ്ക്കുന്നു, അവർക്കതു സാധിക്കും. അവർ അവരിലാണ്, അല്ല അവർക്ക് മാത്രമാണ് ശക്തി എന്ന് കരുതുന്നു. വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ ചുവടു പിഴയ്ക്കുന്നു. യൗവ്വനം തറയിലും എന്തിനു ആകാശത്തു പോലും വയ്ക്കുന്ന ചുവടുകൾ പിഴയ്ക്കുന്നില്ല എന്ന് കരുതുന്നു. വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ തിരുത്തലുകളും മുന്നറിയിപ്പുകളും പരിഹാസവും തോൽ വിയുമായി മുദ്രകുത്തപെടുന്നു. യൗവ്വനം തിമർത്താടുന്നു, വാർദ്ധക്യം ചുരുണ്ടു കൂടുന്നു. ഇനി കാലു കൊണ്ടു തട്ടാൻ എളുപ്പമായി. എതിർക്കാനുള്ള ശക്തി ഊറ്റിയെടുത്തു. എല്ലാം വേഗം വേണം. സമയം പാഴാക്കാനില്ല. എളുപ്പത്തിൽ തട്ടാവുന്നത് വഴിയോരത്തേക്കായിരുന്നു. കാലുകള് പൊന്തി ,ഊക്കോടെ വന്നു. പക്ഷേ വാർദ്ധക്യം ഉരുണ്ടു പോയിരുന്നു, അങ്ങകലേയ്ക്കു ......... തട്ടി മാറ്റേണ്ടി വന്നില്ല. പക്ഷെ കാലുകളിൽ സംഭരിച്ച ശക്തി ചെന്നടിച്ചതു തന്റെ പിൻ ലമുറയുടെ കൗമാരമാകുന്ന പാറയിലായിരുന്നു, ആ നിമിഷം വീണു തകർന്നു , അവർ വളരെ നേരത്തെ ശക്തി സംഭരിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു......
